Rezerwat leśny „Bukowiec” został utworzony w 1959 roku na terenie gminy Czchów, w miejscowości Tymowa, w kompleksie leśnym, znajdującym się na północnym stoku wzgórza Bukowiec, będącego kulminacją pasma, ciągnącego się równoleżnikowo od Rajbrotu do Czchowa. Aby zwiedzić Rezerwat od strony Tymowej, musimy z centrum Tymowej udać się w kierunku Iwkowej, droga serpentynami prowadzi pod górę. Zatrzymujemy się przy większym placu po lewej stronie, który znajduje się już na szczycie Tymowej, tu można zostawić samochód, czy rower, dalej będzie trzeba udać się pieszo. Po lewej stronie mamy kamienistą drogę, którą musimy dojść do lasu (droga najbliżej ogrodzenia), a następnie drogą leśną, tłoczoną, często wilgotną przejść spory kawałek (ok. pół godziny spacerem) do miejsca, oznakowanego tablicą  REZERWAT.

Ochroną objęto w nim obszar o powierzchni 5,51 ha. Rezerwat ten został utworzony w celu ochrony naturalnego fragmentu buczyny karpackiej wraz ze stanowiskiem kwitnącego i owocującego bluszczu pospolitego Hedera helix. Z innych gatunków roślin, objętych ochroną gatunkową występują tu: wawrzynek wilczełyko Daphne mezereum, marzanka wonna Galium odoratum, konwalia majowa Convallaria majalis, kopytnik pospolity Asarum europaeum i goryczka trojeściowa Gentiana asclepiadea. Kompleks leśny „Bukowiec”, na terenie którego znajduje się rezerwat, położony jest w południowo-wschodniej części Pogórza Wiśnickiego. Rezerwat zajmuje północne stoki trzyszczytowej partii wzniesienia Góry Bukowiec (494 m n.p.m.). W rezerwacie wyróżniono dwa zbiorowiska leśne. Pierwsze to żyzna buczyna karpacka, będąca zespołem dominującym w rezerwacie (pow. 5,14 ha). Jest to zespół leśny, który niegdyś zajmował niemal całe piętro regla dolnego w Karpatach od ok. 600 do 1150 m n.p.m. Buczyna ta charakteryzuje się domieszką jodły pospolitej, wiązu górskiego i klonu jaworu. Drugie zbiorowisko to las łęgowy, który porasta znacznie mniejszy obszar, (0.33 ha) powierzchni rezerwatu, przylegającej do jego południowej granicy. W warstwie drzew dominuje olsza czarna, sporadycznie występuje jesion wyniosły i jodła. Na skutek nadmiernego prześwietlenia drzewostanu bardzo wysoki udział we florze runa osiąga jeżyna gruczołowata, co zresztą ma miejsce w całym rezerwacie.  Główną osobliwością i przedmiotem ochrony w rezerwacie (poza naturalnymi płatami buczyny karpackiej) jest stanowisko kwitnącego i owocującego bluszczu pospolitego. We florze naszego kraju jest to element subatlantycki, wymagający łagodnego klimatu. Optymalne warunki rozwoju znajduje on w basenie Morza Śródziemnego, gdzie kwitnie i owocuje. W Polsce jest to zjawisko rzadkie, mimo pospolitego występowania pędów płonnych, ponieważ wschodnia granica zasięgu bluszczu przebiega niedaleko wschodniej granicy naszego kraju i jest warunkowana kontynentalnym klimatem. Występujące na omawianym terenie kwitnące okazy tego chronionego gatunku, wspierają się na dębach szypułkowych, olszach oraz na buku. Bluszcz pospolity (Hedera helix) to pnącze o zimozielonych liściach, przybierających różne kształty - na pędach płonnych liście są 3-5 klapowe, a na pędach kwitnących blaszka przybiera kształt jajowaty. Jest to roślina trująca, zawierająca saponinę, która może powodować zaburzenia pracy układu nerwowego i pokarmowego. Bluszcz ma także właściwości lecznicze, używa się go w stomatologii, wykorzystywany jest też do produkcji bardzo wielu kosmetyków (kremy, maści, balsamy). Choć roślina ta nie jest pasożytem, to jednak w skrajnych przypadkach może istotnie ograniczać drzewom dostęp do światła, a także zwiększać ich podatność na przewrócenie przez wiatr.